Święta Bożego Narodzenia już niebawem. Obyczajów świątecznych jest wiele. Na pewno dla wielu zaliczy do nich pieczenie pierniczków. Różnią się one kształtem, uwodzą zapachem. W tamtym tygodniu odwiedziliśmy panią Bronisławę Bajor, która zdradziła nam przepis na pierniczki wypiekane w jej rodzinie od lat.
Pierniki miękkie:
4 szklanki mąki
4 dkg drożdży
4 łyżki masła
4 łyżki miodu
1 łyżka sody
1 łyżka cynamonu
2 łyżki przyprawy do piernika
2 jajka
1 szklanka cukru
1/2 szklanki śmietany kwaśnej
Z podanych składników zagnieść ciasto i odstawić co najmniej na dwa dni. Po tym czasie z ciasta wykrawać pierniczki, upiec i udekorować według uznania.
Historia piernika jest bardzo ciekawa.
Czy wiecie, że:
– pierniki pochodzą z okolic dzisiejszej Holandii, ale ich wypiekanie jest popularne do dziś w Europie
– polska nazwa piernik pochodzi od przymiotnika „pierny” (czyli pieprzny), który odnosił się do intensywnych przypraw w nim zawartych
– receptury wytwarzania pierników były pilnie strzeżone i przekazywane z pokolenia na pokolenie. Najstarszy, udokumentowany przepis na piernik pochodzi z 1725 roku i został umieszczony nie w książce kucharskiej, ale w …. poradniku medycznym
– w dawnych czasach piernik nie był tylko smakowitym ciastkiem. Był: np. zakąską do wódki (stąd popularna fraszka: „Kto nie pija gorzałki i od niej umyka, ten nie godzien słodkiego kosztować piernika”), wykorzystywano go również jako suchar wojskowy (można było go przechowywać przez długi czas dzięki konserwującym właściwościom miodu) oraz lekarstwem (dzięki zawartości ostrych przypraw pobudzał trawienie)
– w 1778 roku caryca Katarzyna otrzymała w podarku od Torunian długi na cztery łokcie i gruby na pół łokcia piernik o wartości 300 talarów
– dawnie aby zostać pienikarzem, trzeba było przejść okres próbny u mistrza, a następnie kandytat na piernikarza uczył się rzemiosła przez co najmniej dwa lata
– Toruń już w czasach baroku zaskarbił sobie miano „grodu pierniczanego”
– dawniej wypiekanymi przez gospodynie wiejskie piernikami obdarowywano często tzw. „szczodraczników” – chodzących w dzień wigilii z życzeniami chłopców i mężczyzn